Het Heelal is van God. Het is A(c)A(c)n ding, een geheel waaraan alle afscheidingen benoemd kunnen worden. Vergankelijk leven, zelfs dat zelfbewuste en redenerende leven dat wij verstandelijk noemen, heeft slechts een broze volmacht voor enig deel van het geheel.

CommentariAvan de C.E.V. (Commissie van Eucumenische Vertalers)

A

Halleck gebruikte handgebaren om zijn eigenlijke boodschap over te brengen terwijl hij hardop over andere zaken sprak. De kleine wachtkamer die de priesters hem hadden toegewezen om dit verslag uit te brengen, beviel hem niets omdat hij wist dat die boordevol zou zitten met afluisterapparatuur. Maar laat ze maar proberen de kleine handgebaren te ontcijferen. De Atreides hadden deze manier van communiceren al eeuwen gebruikt zonder dat iemand er ooit wijzer van was geworden.

Buiten was de nacht gevallen, maar de kamer had geen ramen en was voor verlichting afhankelijk van gloeibollen in de bovenhoeken.

'Veel van degenen die we gevangen namen waren mensen van Alia,' gebaarde Halleck terwijl hij naar Jessica's gezicht keek en haar hardop vertelde dat de ondervraging nog aan de gang was.

'Dus toch precies wat jij verwachtte,' antwoordde Jessica met vlug bewegende vingers. Ze knikte en antwoordde hardop: 'Ik verwacht een volledig verslag als je gereed bent, Gurney.'

'Natuurlijk, Vrouwe,' zei hij, en zijn vingers gingen verder: 'Er is nog iets dat mij tamelijk ongerust maakte. Met de sterke waarheidsmiddelen spraken sommige van onze gevangenen over Jacurutu en als ze dat woord uitspraken, stierven ze.'

'Geconditioneerde hartstilstand?' vroegen Jessica's vingers. En ze zei: 'Heb je nog gevangenen vrijgelaten?'

'Een paar, Vrouweade sukkels.' En zijn vingers fladderden: 'We vermoeden een hart-dwang maar we weten het nog niet zeker. De lijkschouwingen zijn nog niet klaar. Maar ik vond dat u dit van Jacurutu moest weten en daarom kwam ik meteen.'

'Mijn Hertog en ik hielden Jacurutu altijd voor een interessante legende, waarschijnlijk op feiten gebaseerd,' zeiden Jessica's vingers en ze lette niet op de gebruikelijke steek van verdriet als ze over haar reeds lang gestorven geliefde sprak.

'Heeft u nog opdrachten?' vroeg Halleck hardop.

Jessica antwoordde net zo en droeg hem op naar de ruimtehaven terug te keren en verslag uit te brengen als hij echt iets te vertellen had, maar haar vingers brachten een andere boodschap over: 'Neem weer contact op met je vrienden de smokkelaars. Als Jacurutu bestaat, zullen ze zichzelf in leven houden door specie te verkopen. Dan zouden ze geen ander afzetgebied kunnen vinden dan de smokkelaars.'

Halleck boog kort terwijl zijn vingers zeiden: 'Die koers was al ingeslagen, Vrouwe.' En omdat hij zijn levenslange training niet kon negeren, voegde hij eraan toe: 'Wees in dit oord erg voorzichtig. Alia is je vijand en het grootste deel van de priesters staat aan haar kant.'

'Javid niet,' antwoordde Jessica. 'Hij haat de Atreides. Ik betwijfel of iemand anders dan een ingewijde dat zou kunnen zien, maar ik ben er zeker van. Hij beraamt iets en Alia weet het niet.'

'Ik zal u extra persoonlijke bewaking geven,' zei Halleck hardop, zonder op de kleine vonk van ergernis te letten die in Jessica's ogen te zien was. 'Ik ben ervan overtuigd dat er gevaar dreigt. Brengt u de nacht hier door?'

'We gaan straks naar Vest Tabr,' zei ze en ze aarzelde; ze stond op het punt hem op te dragen die extra bewaking niet te sturen, maar ze hield haar mond. Gurney's instinct was betrouwbaar. Dat had meer dan A(c)A(c)n Atreides ondervonden, zowel tot zijn genoegen als tot zijn spijt. 'Ik heb nog een ontmoetingamet de Novieten-meester dit keer,' zei ze. 'Dat is de laatste en dan kan ik gelukkig weg uit dit oord.'